ایجاد تمدن اسلامی؛ مأموریت اصلی منتظران
رهبر انقلاب در دیدار با اساتید، محققان، مسئولان و کارکنان مؤسسهی دارالحدیث و پژوهشگاه قرآن و حدیث فرمودند: «انتظار فرج، انتظاری امیدبخش و نیروبخش است و روحیهی انتظار یکی از بزرگترین دریچههای فرج برای جامعهی اسلامی است.» انتظار فرج که یکی از موارد توصیهشدهی ائمهی اطهار علیهمالسلام به شیعیان است، در منظومهی فکری شیعه جایگاه برجستهای دارد. اما معنای این «انتظار» چیست و چگونه میتوان «منتظر ظهور حضرت مهدی عجلاللهتعالیفرجهالشریف» بود؟ بیشک هر تعریفی که از این دو مفهوم ارائه شود، وظایف و الزاماتی را نیز بر دوش منتظران واقعی خواهد گذاشت. در این یادداشت سعی شده است با استفاده از بیانات رهبر معظم انقلاب، به توضیح دو مفهوم «انتظار» و «منتظر» و همچنین «وظایف منتظران» پرداخته شود.
معانی انحرافی از انتظار
متأسفانه دربارهی انتظار، معانی انحرافی نیز وجود دارد که باید آنها را شناخت و مراقب بود که مبتلای به آنها نشد. در یکی از این معانی ناصحیح، انتظار حالتی انفعالی ترسیم میگردد که فرد بدون هیچ فعالیت و اقدامی، صرفاً منتظر ظهور حضرت است تا ایشان بیایند و امور جامعه را از طُرق غیبی اصلاح کنند: «یک معناى انحرافى در باب انتظار بود که خوشبختانه امروز از آن فهم و برداشت غلط، اثر چندانى نیست. کسانى که مغرض و یا نادان بودند، اینطور به مردم یاد داده بودند که انتظار، یعنى اینکه شما از هر عمل مثبت و از هر اقدام و هر مجاهدت و هر اصلاحى دست بکشید و منتظر بمانید تا صاحب عصر و زمان، خودش بیاید و اوضاع را اصلاح کند و مفاسد را برطرف نماید!»۱
یکی دیگر از تعاریف و برداشتهای اشتباه و در عین حال خطرناک از انتظار نیز این است که فرد با مستمسک قرار دادن برخی از روایتها که جهان را در آستانهی ظهور، غرق در گناه و فساد معرفی میکند، راضی به فراگیر شدن گناه در جامعه شوند یا در این جهت اقدام نمایند که این نیز یک تلقی اشتباه و انحرافی و ناشی از عدم آشنایی صحیح با هدف و فلسفهی رسالت و امامت است.